Подъем исламистского политического движения в конце 80-х – начале 90-х годов во многом был обусловлен двумя важными факторами. Первый – исламская революция в Иране 1979 г., свергнувшая проамериканский шахский режим, пытавшийся осуществить вестернизацию Ирана. Она явилась своеобразным импульсом для распространения и экспансии исламистской идеологии в мусульманском мире.

Субҳи барвақти 7-уми марти соли ҷорӣ дар  гузаргоҳи сарҳадии Айвоҷ, ки    ноҳияи Шаҳритузро бо вилояти Сурхондарё мепайвандад,  одамони синну соли гуногун  ба ҳаде зиёд ҷамъ омада буданд, ки ба қавле агар сӯзан партоӣ аз анбуҳи зиёди мардум ба замин намефтид. Иддае аз онҳо модарону падарону бародарону хоҳароне буданд, ки аз ноҳияҳои Шаҳритузу Қубодиёну Носири Хусрав,Дӯстӣ  ва дигар ноҳияҳои вилояти Хатлон  бо умед  қадам ранҷа намуда буданд.

Дар оғози фасли баҳор фаро расидани Рӯзи модар – ин ҷашни барои ҳамаи мо бисёр азизро ба кулли сокинони диёрамон, бахусус ба модарону бонувони ноҳияамон самимона табрик гуфта ба ҳар яки Шумо саломативу хушбахтӣ ва хонаободиву сарбаландӣ орзу менамоям. Модар ин сарчашмаи ҳаёти инсон буда, бо фармудаи  бузургон бо як даст  гавҳора ва бо дасти дигарашон сайёраро меҷунбонад.

Рӯзи 5 март дар Қасри фарҳанги ноҳия бо иштироки роҳбарияти ноҳия, масъулони мақомоти иҷроияи ҳокимияти давлатии ноҳия, роҳбарони ҷамоатҳои шаҳраку деҳот, ташкилоту муассисаҳо, мақомоти ҳифзи ҳуқуқ, занону бонувони фаъоли ноҳия  бахшида ба таҷлили “Рӯзи модар” ҷамъомади ботантана доир гардид. Дар назди иштирокчиёни чорабинӣ  раиси ноҳия Оймаҳмадзода Рамазон Алихон бо Паёми табрикӣ баромад кард.

Кишоварзони ноҳияи Шаҳритуз ҳар сол  дар соҳаи пахтакорӣ ба натиҷаҳои назаррас ноил гардида, дар вилояту ҷумҳурӣ яке аз нахустинҳо шуда, аз иҷрои нақшаи ғунучини ҳосили “тиллои сафед” мужда мерасонанд. Имсол ҳам онҳо мақсад доранд, кишти пунбадонаро дар масоҳати  5250 га тибқи қоидаҳои агротехникӣ ба роҳ монда, барои неш задану сабзиши он аз тамоми  чораю тадбиру имкониятҳои мавҷуда самаранок истифода баранд.

Асрҳои 9-10 даврони тиллоии тамаддуну фарҳанги миллати мо ба ҳисоб меравад.Таърих гувоҳ аст, ки маҳз ба шарофати сулолаи Сомониён бахусус  бо  роҳбарии марди ботадбиру шуҷоатпешаю бохирад Шоҳ Исмоили Сомонӣ давлати паҳновару муқтадири тоҷикон  арзи ҳастӣ намуда, баробари инкишофи иқтисодиёту ривоҷи савдо бо мамолики хориҷӣ барои илму фарҳанги тоҷик низ заминаи мусоид муҳайё гардид.