Сулҳу салоҳ, амну субот барои инсон беҳтарин неъмати бузургест, ки бидуни он ҳаётро тасавур  намудан, хушбахтию саодатро дар зиндагӣ пазируфтан, ормонҳоро дар зиндагӣ амалӣ намудан  имконпазир аст.

            Ҳамагон шоҳид ҳастем, ки ТТЭ ҲНИТ баъди ба имзо расидани Созишномаи истиқрори сулҳ кушиш кард, то бо роҳи зурӣ ва амалҳои ӯ ҳокимиятро ғасб намояд, вале хурсандона тираш хок хурдаву ба мақсад расида натавонист.

          Ислом ба зоти худ надорад айбе,

          Ҳар айб, ки ҳаст дар мусулмонии мост.

               Боғи фарҳангию фароғатии ноҳия баъд аз истиқлолият ба даст овардани Ҷумҳурии  Тоҷикистони азизамон ба номи Худойназар Саидов номгузорӣ карда шуд. Сокинони ноҳия аз даврони гузашта то имрӯз дар боғи мазкур сайру гашт мекунанду мутаассифона аксари онҳо таърихи таъсисёбии онро намедонанд. Воқеан аксари  онҳое, ки аз бунёду гузаштаи ин боғ маълумоти кофӣ доштанд, имрӯз дар қайди ҳаёт нестанд.

(Шамае аз рӯзгори  нобасомони собиқ фирориёни иҷборӣ дар Давлати исломии Афғонистон ва хизматҳои арзандаи муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон  дар баргардонидани онҳо ба Ватан )

Дар санаи 18 июни соли ҷорӣ  тариқи оинаи нилгун  таҳти унвони «Решаҳои  ноаён» навори фавриро тамошо кардаму вуҷудам ба ларза даромад. Дар урфият гуфтаанд, ки себро аз даруни худаш кирм мехӯрад.  Исботи ин ақидаро дар навори ҳуҷҷатии  мазкур  мушоҳида намудам.