Тавре, ки мову шумо огоҳӣ дорем,  пойдорӣ, амнияту осоиштагӣ, файзу баракат ва бақову обрӯи ҷовидонаи ҳар як халқу миллат дар  инсондустӣ, ҳамдигарфаҳмӣ, дур кардани кинаву  қудурат, ҳифз намудани  маданияту  маърифат ва ёд аз гузаштагони бузурги  миллати хеш мебошад. Баъди ноил шудан ба  Истиқлолияти давлатӣ ҳаёти халқи тоҷик маҷрои тозае ба худ касб гирифта.

              Яке аз олимони бузурги Юнон Плутарх гуфтааст: «Хоинон пеш аз ҳама худашонро мефурўшанд». Ин мақол, ки як дунё маънӣ дорад, бешак дар мавриди он нафароне, ки солҳо боз ба худфурўшиву ватанфурўшӣ ва хиёнат ба миллат машғуланд, хеле созгор аст. Аз замони табаддулоти нофарҷоми ТТЭ ҲНИ инак соли саввум сипарӣ мешавад.

              22 сентябр-рӯзи шанбеи ҳафтаи гузашта раиси вилояти Хатлон  Давлатшоҳ Гулмаҳмадзода дар доираи рӯзҳои қабули шаҳрвандон ба ноҳияи Шаҳритуз сафар намуда, дар толори Қасри фарҳанги ноҳия бо гуруҳи шаҳрвандони ноҳияҳои Шаҳритузу Носири Хусрав ва Қубодиён  вохӯрда, бо арзу дархостҳои онҳо аз наздик ошно шуд.Қобили қайд аст аст, ки дар қатори дигарон  иддае аз шаҳрвандони ноҳияи Шаҳритуз  ҳам ба дархосту пешниҳодоти хеш посухҳои мушаххас  ва ҷавобҳои қаноатбахш гирифта, ба раиси ви

           Ба номи Худованди бахшандаву меҳрубон, ки раҳмати худро барои кишвари маҳбубамон Тоҷикистон фуруд овард ва файзу баракату меҳру муҳаббатро барои мардуми Тоҷикистон фаровонӣ кард ва фарзанди фарзонаи оқилу доноеро барои мардум ато намуд то ватану миллати роҳгумзадаро аз нестшавию парокандагӣ раҳо намояд.

           Аз ҷумлаи  масоили асосие, ки дар Паёми навбатии Президенти мамлакат ва Пешвои муаззами миллат қайд гардид, таъкиди нооромии вазъи сиёсии чахони муосир буд.

             Худованд  дар сураи Иброхим ояти 42 мефармояд ..Ва Худоро аз он чи ситамкорон мекунанд бе хабар мапиндор ҷуз ин нест ки онхоро барои рӯзе мавкуф медорад, ки дар онҳо чашмҳо хира шаванд.. Ва инчунин Худованд дар дигар ҷой мефармояд ..Фитнаангезӣ гуноҳи сахтар аст аз одамкушӣ..